Falafelde Bir Yanlışlık

her zaman olduğumuz yerdeyiz
çocuk kalmaya devam ediyorum
beni sevdiğiniz zamanlara gidelim
kendimize pasta seçelim

kafamda bir hay-het takırdıyor, dudaklarını büzüştürerek
yazdığınız şeyler değişiyor, biz bunu sevmedik
siz neleri sevdiyseniz onları öldürün
kedim kulaklarını yememe izin veriyor
her buluştuğumuzda saatleri durdurun
suları içseydiniz beni bir nebze anlardınız
ben o sulara atıldım
beni hiç takmadığınız bir anda
çok ücra bir yerde satıldım
ben kapımı penceremi açtım
fosforlu kalemlerimi sormuştunuz
ben onları hiç kullanmadım
kurşunlar bana yetti
bu dünyada fazla olmayan her şey
bana yetti
sepetleri yırtıyorum nedense
apartmanın basamaklarından daireye ulaştım
ev sahibiyle rüyalarımı kasetten izledik
eksildiği vakitlerdi, dolayısıyla iyi geldi

ev sahibi kimseyi hoş karşılamadı
beni yadırgayan üzgün gözlerle süzdü
dedi ki “sen biraz hayatı bekle”
herkes beklermiş hayatında bir zaman
ev sahibi beni o kadar bekletti
beklemem dolunca nihayet
bana biraz bakıp bir nevi
dudaklarının altından gülümsedi
beklediğim zamanı gaddarca küçümsedi
ardından söylediği
“kimler incitti böyle küçüğüm seni?”