Kalanlı Behice

mahallenin ara sokaklarından geçiyorum
söylediklerimi şimdilik boşverin
sağlam bir adalet duygusundan yoksun
deniz ötesi ışıkları tavanlarımla seyrederken
manzaranın gözlerini ensemde buluyorum
rüzgarlar benim tek tesellim
suratıma demediğini bırakmadı
ben neden böyleyim
ben hep böyleydim

yağmurlarla sık sık sohbet ettim
onlar bir tek kelime söylemedi
anne beni affet
ben her saniye yalan söyledim
yağmurlar tek bir kelime söylemedi

belki tiyatro ertelenir
gördüğüm güzel kız paltosunu sevgilisine taşıtıyor
siz kaça kadar sayabilirsiniz bilmem
yaşandığı yer bahçelerin ortasıydı
bilmeliydik, en nihayetinde insandık
elinde minyatür gitar olan kız
şarkılarını japonya'ya açıyor
onun hayatı kaç para
bilmek isterdim
bunu delilerime danışmaya karar verdim
üç para dediler
üç parayla bir tane ciklet
biraz da hayat alınır
kafamdakileri söyleyemem hiçbir zaman
ben dinlediğim kadar varım

apartmandan sarktım bugün
benle gururlu musun
kendime yediremediğim meyveler
şimdi, tabaklarda çürümeye bırakılmış
ben nasıl yaşanır bilmiyorum
bu denli delilerle yaşanılan yaşam
ancak sabahın erken saatlerinde haklı
beni her gün dövün nasılsın sorularıyla
yemimi eksik etmeyin
bir akvaryumda tepetaklak olana kadar
başımın ağrısı geçmeyecek