Sevdiğim Sarmaşık Sergisi

yamacım kimsenin oturamadığı nergis
ansız sorgularım üst perdeden adi görülmekte
gözyaşlarımı gözler, yersiz
sevdiğim bir sarmaşık sergisi
sergilerim boldur

hayatımı bir serada büyüttüm
görülmemiş sihirler yaparım
bütün bildiğimi onlar için öğüttüm

şiir, sıradan, kanı kaynayan cinsi
bu tür ekstrem yaşantıların hep bir cabası var
bunu bana söylemiyorlar, kasıtlı, gereğinden fazla kötü niyetli
bir barda dolandım, sadece bakıyordum, barmeni görünce sarardım
arkasındaki inşâlı şişeleri görmesem ne iş yaptığını sorardım
yan masada dönenler bir türlü buraya bakmadı
gereği de yoktu
fevri kokteyllerde ıskalamaksızın kaybolurum
gereksiz içli dışlı konuşuyorlardı
sen, ben, o, bizsiz kurak yaşantı

sen çok hazımsızdın
biz hep önemliydik
onlar faizlendiriyordu
üstüne gidilmedikçe iyiydi, bizdendi
külahlarını satamayınca sinirlenir
kafka suratlı çalışana tükürürdü
o da bir gün "dönüşüm"ü yazacaktı
yalnızca bugünlük yaşantı safsatasından yorulduğu takdirde
paydos edip kedisiyle oyunlar oynayacaktı

ben bardan hiç ayrılmadım
iki, üç gelen giden oldu burada sabahladılar ama kalan olmadı
o gece bile başka hayatlardaydılar
tavşan kanı bardaklar çabuk geliyordu, asılsız geliyordu
herkes golf kulübüne kayıt olmuştu
isimsiz haydutlar geceyi rahat bırakmıştı

ben de uyumuştum